ارتش  

پایگاه مردمی ارتش جمهوری اسلامی ایران:

   پایگاه مردمی ارتش::عیدها در اسلام از جهت مناسبت به سه دسته تقسیم می‌شوند، عید هایی‌ که به مناسبت اشخاص هستند، مانند تولد رسولان ائمه و عیدهایی‌ که به مناسبت اعمال هستند مثل عید فطر و عید‎هایی‌ که به رویدادی مرتبط هستند مانند عید غدیر و مبعث. خاستگاه عید قربان رویدادی است که برای حضرت ابراهیم رخ داد.

در قرآن در سوره صافات از آیه ۱۰۲ تا ۱۰۷ خداوند داستان ذبح حضرت ابراهیم را چنین نقل می‌ کند:

…هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟» گفت «پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت! هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد… او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم! آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می‌دهیم! این مسلّماً همان امتحان آشکار است! ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم.

و این چنین به جای قربانی حضرت ابراهیم که فرزندش حضرت اسماعیلی بود، خداوند گوسفندی را قرار داد و امتحان حضرت ابراهیم انجام شد و آنچه که او در خواب دیده بود که دستور خدا هم بود، را  به نحو احسن انجام داد. اسماعیل در اسلام از وی با عنوان “ذبیح” یاد می‌ شود و بعضی‌ نیز او را “ذبیح الله” می‌ نامند. چون‌ ابراهیم چشم گشود، به جای فرزندش اسماعیل، گوسفندی را دید که از طرف خدا فرستاده شده بود.

ابراهیم که خداوند وی را در معرض امتحان خود قرار داد و عید قربان سمبل و یادگار اجابت دعوت حق توسط اوست، در سورهٔ نسا  با عناوین “خلیل یا خلیل الرحمن” از او یاد کرده، دومین پیامبر اولوالعزم (بعد از حضرت نوح) است.  به اعتبار آیات ۸۴ تا ۸۶سوره انعام، از طریق پسرش اسماعیل، نیای بزرگ عرب و از طریق پسر دیگرش اسحاق، نیای بزرگ بنی‎اسرائیل محسوب می‌ شود و به همین اعتبار او را “ابوالانبیا” دانسته و ادیان یهود، مسیح و اسلام را به او منسوب دانسته‎ا‌ند.

حضرت ابراهیم که به تصریح آیات ۲۵۸ از سورهٔ بقره، ۶۸و ۶۹ از سورهٔ انبیا، ۲۴ از سورهٔ عنکبوت و ۹۷و ۹۸ از سورهٔ صافات، به فرمان نمرود به آتش افکنده شد و خداوند آتش را بر او گلستان ساخت، تا سنین سالمندی از همسر اول ومحبوبش ساره، فرزندی نداشت. تا اینکه به اعجاز خداوند، ساره باردار شد و بنابر اقوال بعضی‌ از محققین در سنین بالای ۹۰سالگی این اتفاق افتاد، و اسحاق را به دنیا آورد و سپس همسر دیگرش هاجر باردار شد و معروف است پس از بارداری هاجر، روابط وی و ساره رو به تیرگی گذاشت. در نتیجه از میان خانواده جداشده به صحرای خشک و بی‌ آب و علف پناه آورد. در آنجا به امرخداوند چشمه ای جوشید، فرشتهٔ خدا بر وی ظاهر گشت و به وی مژده داد فرزندش پسر خواهد بود و باید نام او را اسماعیل بگذارد.

خاستگاه عید قربان رویدادی است که برای حضرت ابراهیم اتفاق افتاد اما باید دانست که مراسم قربانی در حج که در مراحل پایانی اعمال حج انجام می‌ شود، به منزلهٔ قبولی اعمال مذکور و اثبات تسلیم بودن شخص دربرابر خواست پروردگار است.  بنابراین نوعی نظیرسازی بین دو عمل حضرت ابراهیم و حاجی صورت می‌ گیرد و مسلمانان به دلیل موفقیت در این آزمون شایستگی دریافت اجر و پاداش الهی را می‌ یابند. عمل حضرت ابراهیم پیش خداوند چنان زیبا جلوه کرد که او از بندگان خود شبیه چنین عمل را به شکل  انجام قربانی در مراسم عبادی حج دستور داد و بدون انجام قربانی، حج مسلمان پذیرفته نیست.

عید قربان، عید بندگی و دلدادگی‏ و گذشتن از خویشتن خویش‏ است، روز شادی مسلمانان و قبولی در جشن بندگی خداوند، برآمدن انسانی نو از خاکستر شراره‎های نفس اماره. عید قربان عید طلوع روزی نو و انسانی‏ نو و یک زندگی با رنگ و بوی‏ خدائی و رسیدن به قرب الهی‏ است، عیدی که پس از وقوف‏ در عرفات (مرحله شناخت) و مشعر (مرحله آگاهی و شعور) و منی (سرزمین آرزوها، رسیدن به‏ عشق) فرا می‏رسد، نماد رهایی‏ از تعلقات است. رهایی از هر آنچه غیر خدایی است. عیدی‏ که انسان می‏خواهد و دوست‏ دارد که بهترین و محبوبترین‏ و شیرین ترین هستی خود را به محضر پروردگار جهان تقدیم‏ کند و بگوید ای محبوبترین‏ محبوبها من با همه وجود با همه‏ سجود با همه عشق و اخلاص در محضرت قربانی می‏کنم، آنچه را که در توان دارم! هرچند که‏ می‏دانم که در برابر عظمت تو هیچ است و او با همه احسان‏ و عطوفتی که دارد آن را می‏پذیرد و می‏فرماید: که ای‏ بنده خطا کار! ای توبه‏کننده! ‏ای‏ بنده سر کش! می پذیرم آنچه را که آورده‏ای.

در روایتی از امیرالمومنین علی‏ علیه السلام آمده است که: هر روزی که انسان در آن به زشتی‏ آلوده نگردد آنروز عید است. روز دهم ماه ذی الحجه، مصادف با عید قربان یا همان‏ عید الاضحی از گرامی‎ترین و یکی از دو عید بزرگ همه مسلمانان‏ است، در این روز در بسیاری‏ از بلاد اسلامی جشن گرفته‏ می‏شود و مسلمانان‏ خصوصا آنان که سعادت حضور در جوار حریم امن الهی و انجام‏ مناسک عظیم حج و تشرف به‏ عرفات و مشعر نصیبشان شده‏ است که به یاد کشاندن اسماعیل به‏ قربانگاه توسط پدرش و با هدف‏ اظهار عبودیت محض به ذبح‏ قربانی می‏پردازند. در این روز حاجی ،اسماعیل وجودش را یعنی ‌هرآنچه بدان دلبستگی‏ دنیوی پیدا کرده، قربانی می‏کند تا سبک بال شود. پس از ذبح قربانی آنچه بر او در حال احرام، حرام شده بود، مانند نگاه‏ کردن در آینه، گرفتن ناخن و شانه زدن مو،حلال می‏گردد و با توجه به اینکه حج یکی‏ از عبادت‎های بسیار مهم و از واجبات‏ دینی بوده که توانایی به انجام‏ دادن آن نیز برای هر مسلمانی‏ بسیار شادی آور است. در نتیجه‏ روزی که پس از اتمام احرام‏ و انجام وظایف سنگین حج،  در عرفات حضور پیدا می کند آن را به عنوان‏ جایزه الهی و عید می‏دانند.

بر گزار کردن مراسم قربانی‏ بر همه واجب نیست و تنها بر زائران کعبه واجب است، اما بسیاری از مسلمانان در سراسر جهان در این روز، گوسفند، گاو  یا شتری را قربانی کرده‏ و گوشت آن را بین مستمندان‏ و همسایگان تقسیم می‏کنند. همچنین‏ برگزاری نماز پر فیض عید در این روز در تمامی بلاد اسلامی،  نشانه‏ای از تکمیل این حرکت‏ عظیم عبادی، اجتماعی و سیاسی‏ و نمود اتحاد، یک‎رنگی و همدلی مسلمین است.

عید قربان و دو شهید خلبان

قربان روزیست که حضرت دوست برای آزمایش بندگان خویش مقرر فرمود و در آن روز بود که به فرمان پروردگار یکی ازبهترین بندگانش، رسولش ابراهیم بت شکن (ع) مورد آزمونی بسیار سخت قرار گرفت و آن هم قربانی نمودن تنها جگر گوشه اش به درگاه خدای جهانیان.

و البته، هم ابراهیم (ع) و هم اسماعیل (ع) سربلند از این امتحان بیرون آمدند.

و اما، در دوره معاصر و در دوران دفاع مقدس بزرگ مردانی بودند که اسماعیل وار آماده شدند تا در مسلخ عشق به قربانگاه روند تا با رویی سفید به محبوب خویش برسند؛ و چه سعادتی داشتند آنانی که عاشقانه و مخلصانه بدین سان در این عید خدایی، عیدی خویش را با شهد شیرین شهادت از معبود گرفتند و به دیدارش شتافتند.

در این میان دو عقاب خونین آهنین بال نیروی هوایی الهی ارتش جمهوری اسلامی ایران که از بهترین بندگان خدا بودند در روز عید قربان، قربانی عشق خویش، ملت و میهن شان شدند و در زمره شایسته ترین منتخبین پروردگار یکتا در آمدند.

اسطوره گمنام شهید امیر سرلشگر خلبان سید علی اقبالی دوگاهه و شهید امیر سرلشگر خلبان عباس بابایی،معلم و شاگردی که خون خویش را با شهادتشان در قربانگاه دفاع از حریم ولایت و ملت  خود اهداء نموده و نامشان جاودان گشت و قلب تپنده تاریخ  این مرز بوم شدند. یادشان گرامی و راهشان پررهرو باد. و این هم شعری که خلبانان دلیر نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران همیشه زمزمه کرده و می کنند:

بلند آسمان جایگاه من است

دل پاک حق جان پناه من است

سحر تا غروب در خروشم مگر

اذان غروب صبحگاه من است

هراسی ندارم ز طوفان نوح

علی مرد حق چون که شاه من است

نگردد کسوفی در این آسمان

که رسول خدا نور ماه من است

تو آسوده باش و نترس از عدو

عدو در هراس از نگاه من است

در این آسمان مرغ شوم غریب

اگر دیده شد از گناه من است

نبینی تو هرگز گناهی ز من

که تاریخ ایران گواه من است

تو آزرده ازمکر دشمن مشو

که دشمن در هراس از نگاه من است

در این ره شهادت مرا آرزوست

شفای دل روسیاه من است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: